Igliwie to jeden z naturalnych materiałów wykorzystywanych do ściółkowania roślin w ogrodzie. W czasie sezonu wegetacyjnego w ten sposób ogranicza się zachwaszczenie oraz wyparowywanie wody z gleby, a zimą chroni rośliny przed szkodliwym działaniem mrozu. Podpowiadamy, jak pozyskać i wykorzystać igliwie.
Materiały wykorzystywane do ściółkowania
Ściółkowanie to ważny zabieg, dzięki któremu uprawa roślin jest efektywniejsza oraz chroni przed zachwaszczeniem, suszą, czy mrozem. Do ściółkowania stosować można różnorodne materiały organiczne – suche liście, przerobiony kompost i trociny. Duże znaczenie mają też krzewy i drzewa iglaste, z których poza trocinami pozyskuje się korę i igliwie. Igliwie warto wykorzystywać jeśli posiada się działkę leśną albo ogród urządzony w leśnym stylu, ponieważ wtedy dostępnego materiału nie zabraknie.
Co to jest igliwie?
Igliwie to igły drzew iglastych, czasem z fragmentami pędów. Mimo, że iglaki są zimozielone, drzewa oaz krzewy systematycznie gubią starsze igły. W lasach to podstawowy składnik ściółki, który wpływa na procesy glebotwórcze. Dodatkowo igliwie możemy pozyskiwać przez cięcia oraz usuwanie uschniętych pędów z utrzymującymi się na nich igłami. Skład chemiczny igliwia różni się w zależności od warunków uprawy i gatunku. Igliwie zwiększa kwasowość gleby wpływając na obniżenie pH. Ściółka działa jako lekki nawóz. Zaletą igliwia jest też bardzo dobra przepuszczalność wody, przez co jest lepsze od kory (nie zużywa takich pokładów azotu jak kora podczas rozkładu). W ogrodzie często wykorzystuje się igliwie z sosen i świerków.
Jak wykorzystywać igliwie?
Igliwie możemy zbierać i stosować jako ściółkę okrywającą. Zazwyczaj usypuje się 3-10 centymetrową warstwę. Ze względu na właściwości zakwaszające igliwie staje się cennym materiałem do ściółkowania wrzosowiska, a także innych roślin kwasolubnych – różaneczników, azalii lub hortensji. Igliwie znajduje także swoje wykorzystanie w uprawie borówek i truskawek. Zimą jako okrywę stosuje się grubsze warstwy igliwia (1`powyżej 10 cm). Ściółkę co pewien czas należy uzupełniać. Należy unikać przy tym usypywania grubych warstw bezpośrednio przy pniach drzew, ponieważ może to spowodować wystąpienie opieńkowej zgnilizny korzeni lub innych chorób. Ściółkę okrywającą, która ma chronić korzenie przed mrozem, należy zastosować dopiero po pierwszych przymrozkach. Zbyt wczesne okrycie może sprawić, że ściółka stanie się domem dla wielu szkodników. W przypadku stosowania igliwia jako ściółki na rabatach lub w warzywniku, zaleca się przynajmniej raz do roku sprawdzać pH gruntu oraz raz na kilka lat wykonać wapnowanie.
Kompost ze ściółki z iglaków
Taki kompost rozkłada się długo, nawet ponad rok, ponieważ procesy rozkładu są hamowane poprzez woskowe żywice, które pokrywają igły. Materiał trzeba sporadycznie nawilżać, najlepiej gnojówkami z roślin oraz deszczówką. Aby przyspieszyć proces, warto dodać do kompostu trochę liści lub trawy po koszeniu. Kompost co kilka tygodni trzeba przerzucać.
Pamiętajmy o przebadaniu gleby, gdyż mogą być się w niej toksyczne substancje chemiczne. Nie bagatelizujmy tego problemu, ponieważ skutki skażonej gleby mogą odbić się w przyszłości na naszym zdrowiu.